Przedwiośnie zawsze daje mi w kość.  Czasami mniej, czasami bardziej. Czasami dosłownie, a czasami w przenośni.  I tak, jak zawsze obiecuję sobie, że w tym roku się nie dam,  tak ta przedwiosenna migrena zawsze ze mną wygrywa. Już się nie zastanawiam,  co by było, gdybym ten jeden raz wygrała. 

Weekend minął mi pod znakiem morza, ratowania księcia zaklętego w żabę    i kończenia projektu DIY, który leżał i czekał kilka miesięcy.  Ci z Was, którzy śledzą mnie na Instagramie , mogli zobaczyć już w sobotę efekty moich zmagań z włóczką i polującą na nią Mimi. ;)

Niedziela rządzi się swoimi prawami. Lubimy w niedzielę dłużej pospać, pospacerować po lesie i zjeść coś dobrego. Czasami jest to ciasto marchewkowe, czasami pyszne lody, innym razem kubki smakowe domagają się domowego budyniu czekoladowego. Bywa też, że w efekcie kuchennego szaleństwa pożeramy jakiś eksperyment. Jak na przykład ciasto dyniowe, które za każdym razem - mimo tych samych składników - wychodzi inne.

Mam dla Ciebie kolbyerlenmajerkiiszalkipetriego! - zakrzyknęła moja Mama radośnie,  wchodząc do naszego mieszkania. Nie miałam pojęcia, o co Jej chodzi i w jakim języku do mnie przemawia, ale wiedziałam,  że na pewno wymyśliła coś fajnego.  W końcu to moja Mama. :)  Gdy pierwsze emocje opadły wraz z płaszczem, na wieszak,  okazało się, że tajemnicze, magiczne zaklęcie oznaczało komplet pięknych  szkiełek prosto z laboratorium. Najprawdziwszy vintage.

Są święta. Albo niedziela. Właściwie to może być każdy dzień tygodnia.  Każdego roku. Stół pięknie udekorowany. Prosta zastawa. Lniany obrus, serwetki i kwiaty.  Rodzina, Przyjaciele, my. Przy ogromnym, dębowym stole. W jadalni. 

Czasami jest tak, że budzisz się w środku nocy i już wiesz, że nadchodzący dzień nie będzie tym najwspanialszym. Jest piątek, 3 nad ranem i masz ochotę tylko wyć z bólu. To oficjalne: za kilkanaście godzin weekend, a Twoją randką na dziś jest porcelanowe ucho, jeśli wiesz, co mam na myśli. Jak chorować i nie zwariować?

O drewnianym, prostym stołku mówiłam mojemu Małżowi już na etapie remontu naszego mieszkania, prawie 3 lata temu. Przeglądałam zdjęcia z inspirującymi wnętrzami skandynawskich łazienek i wiedziałam, że w naszej łazience taki stołek też musi się znaleźć. Ale zależało mi na tym, abyśmy wykonali go sami.  Oprócz pięknych nierówności, charakterystycznych niedociągnięć i uroczej, ale dalekiej od ideału konstrukcji, dostajemy w pakiecie spędzony razem, twórczy i bezcenny czas . Nieważne, ile razy podczas budowy przez głowy przemknęła myśl: "chrzanić to!". ;)

Wczoraj minął rok, odkąd zaczęłam pisać tego bloga.  Ponieważ mam ostatnio mniej czasu, niż w momencie, gdy startowałam, nie zauważyłam zupełnie! Zrzucam winę na to, co za oknem - przedwiośnie, chociaż zima jeszcze dzielnie walczy. Ale wiosna przyjdzie i tak... i przypomni o tym, że kondycja nie ta, że kurzu nie da się już dłużej ukrywać przed wszystkowidzącym słońcem...